Millî Eğitim Bakanlığı'nın teşkilatlanma kökenleri 1857 yılında kurulan Osmanlı Devleti'nin Maârif-i Umûmiye Nezareti'ne dayanır. Cumhuriyet dönemine gelinceye kadar bakanlığın hemen her türlü merkez ve taşra birimleri yanında bürokratik ve pedagojik zemini de teşekkül etmiş ve genişlemiştir.

Osmanlı Devleti'nin I. Dünya Savaşı sonrasında fiilen sona ermesiyle ülkenin bağımsızlığını korumak üzere 23 Nisan 1920 tarihinde Ankara'da kurulan Büyük Millet Meclisi, idarenin ve mücadelenin yürütülebilmesi için 2 Mayıs 1920 tarihinde 3 sayılı kanun çerçevesinde İcra Vekilleri Heyeti (Bakanlar Kurulu) oluşturmuştur. Bu kurulun on bir vekâletinden (bakanlık) biri Maarif Vekâleti'dir. Aynı tarihte İstanbul'da da Maarif Nezareti'nin hâlâ aktif olduğu ve mevcudiyetini saltanatın kalktığı tarihe kadar devam ettirdiği bilinmelidir. 1 Kasım 1922 tarihinden sonra Ankara'daki Maarif Vekâleti, devletin genel eğitim işlerinden sorumlu tek mecra haline gelmiş, İstanbul'daki bakanlığın temel birimleri de Ankara'ya taşınmıştır. Bu birimler, İlk, Orta Tedrisat Müdürlüğü, Hars (Kültür) Müdürlüğü, Sicil ve İstatistik Müdürlüğü, Müsteşarlık, Yüksek Öğretim Dairesi, Teftiş Heyeti, Telif ve Tercüme Dairesi ile Özel Kalem ve Evrak daireleridir. Taşra Maarif müdürlükleri ve Maarif memurlukları da Ankara'daki vekâletin parçası haline getirilmiştir.

Cumhuriyet'in ilk Maarif vekili olarak Rıza Nur seçildi (bk. Rıza Nur). Yeni vekil, 9 Mayıs 1920 tarihinde Büyük Millet Meclisi genel kurulunda İcra Vekilleri Heyeti adına hükümet programı içinde eğitimin temel hedeflerini, "dinî ve millî eğitim; hayata işe dönük, üretkenliği aşılayan; ulusal yapıya, coğrafyaya, kültüre, geleneklere uygun ders kitapları; asrî ilmî imkânlara sahip bir sistem" olarak açıkladı. 3 Mart 1924 tarihinde Maarif Vekâleti için oldukça önemli olan Tevhîd-i Tedrisat Kanunu çıkarıldı. Kanun gereği, memleketteki bütün eğitim kurumları vekâlete bağlandı, dinî hizmetler ve ihtisas için yeni mekteplerin açılması öngörüldü (bk. Tevhîd-i Tedrisat). Yasanın çıkmasından on gün sonra Maarif vekili bir genelge yayımlayarak, ülkedeki geleneksel eğitim kurumlarını (medrese ve sıbyan mektepleri) kapatarak, bu tarihten sonra yola sadece Tanzimat sonrası modern/Batılı tarzda açılan okullarla devam edileceğini ilan etti. 15 Temmuz 1923-15 Ağustos 1923 tarihleri arasında yapılan I. Hey'et-i İlmiye'de yirmi altı ana başlıkta kanun, tüzük ve taslakların hızla hazırlanması kararına varıldı. 1924 ve 1925 yılında yeni devlet için gerekli değişimlerin en acil olanları hazırlandı, teşkilat yapısı ve programlarda kapsamlı ilk dönüşüm ise 1926'da başlandı. Bu tarihte Maarif vekilliğine Mustafa Necati getirildi (bk. Mustafa Necati).

Maarif Vekâleti'nin merkezî yapısını sistematik hale getiren hukukî düzenleme 1926 yılında çıkarılan Maarif Teşkilatına Dair Kanun'dur. Yirmi yedi maddeden oluşan 789 sayılı yasada, merkez teşkilatının yapısı ve ana birimleri, okul türleri ve düzeyleri, programların hazırlanması, gündüzlü ve yatılı okullar, köy okulları, öğretmenlerin hizmet durumu, öğretmenlik mesleği, okul yöneticiliği, özlük hakları, denetim, okul-kütüphane ve müze binaları gibi konularla ilgilidir. Yasa ile merkez teşkilat bünyesine Dil Heyeti ve Talim ve Terbiye Dairesi adı altında iki danışma birimi eklendi. Yine bu yasa kapsamında Türkiye önce on bir, daha sonra on üç ayrı eğitim bölgesine ayrılarak bunlara "maarif mıntıkaları" denildi. Buralara geniş yetkilerle maarif eminleri (başkan) atandı. Türkiye'de eğitim sorunlarının ademimerkeziyetçi bir zihniyetle çözülmesine yönelik bu taksime 1931 yılında son verildi ve mutlak merkeziyetçiliğe dönüldü.

1933 yılına gelindiğinde, Maarif Vekâleti merkez teşkilatında bir dizi köklü değişime gidildi. Bu tarihte öncelikle 2252 sayılı yasa ile İstanbul Dârülfünunu kaldırılıp, yerine İstanbul Üniversitesi kuruldu, ardından da 2287 sayılı Maarif Vekâleti Merkez Teşkilatı ve Vazifeleri Hakkındaki Kanun kabul edildi. Yasa ile Talim ve Terbiye Dairesi "Millî Talim ve Terbiye Dairesi" adını alarak görev ve yetkileri yeniden tanımlandı. Bütün eğitim öğretime ilişkin hizmetlerin teşkil edilmesi yetkileri bu kurula verildi, İstanbul Üniversitesi ve genel olarak bütün yükseköğretim kurumları bu kanunla Maarif Vekâlet'ine bağlandı.

1935'te 2287 sayılı yasaya ilave olarak çıkarılan kanunla Maarif Vekâleti'nin ismi Kültür Bakanlığı olarak değiştirildi ve 1941 yılına kadar bakanlık bu isimle hizmet verdi. Bu yasa ile bakanlığa yeni birimler eklendi ve bazı birimlerin isimleri değiştirildi (mesela mektep yerine okul, muallim yerine öğretmen, müfettiş yerine inspekter, müsteşar yerine kültür danışıtı vd.). 1941 ile 1946 yılları arasında tekrar Maarif Vekâleti ismine dönüldü, 1946 ile 1950 yılları arasında ise Millî Eğitim Bakanlığı adı kullanılmaya başlandı. 1937 yılında 3225 sayılı kanunla bir önceki teşkilat yasasına bazı eklemeler yapıldı. Yasa ile bakanlık yapısında danışma, ana hizmet, yardımcı hizmet ve teftiş birimleri varlığını korudu. Ana hizmet ve yardımcı hizmet birimleri direktörlük şeklinde adlandırıldı ve bunlar teşkilat yapısında daha görünür hale geldi. II. Dünya Savaşı atmosferinde izcilik ve seferlik direktörlükleri de teşkilata dahil edildi.

Bakanlığın "genel eğitim", "meslekî ve teknik eğitim" şeklinde iki kısma ayrılması 1941 yılında çıkarılan 4113 sayılı yasa ile gerçekleşti. Bu sebeple, bakanlıkta meslekî ve teknik eğitim müsteşarlığı ile ona bağlı meslekî eğitimin plan, program, denetim işleriyle ilgili yeni müdürlükler (Erkek Teknik Öğretim, Kız Teknik Öğretim, Ticaret Öğretim Meslekî ve Teknik Öğretim Teftiş Heyeti) kuruldu. II. Dünya Savaşı sonrası sanayideki hamleleri geliştirmek için, 1940 ile 1950'li yıllarda meslekî teknik eğitime önem verildi. 1946 yılında 4936 sayılı Üniversiteler Kanunu ile de üniversiteler yeniden ilmî ve idarî tüzel kişiliğe sahip oldu. Ayrıca Millî Eğitim Bakanlığı'nın bütçe, yönetim ve öğretim bakımından üniversiteler üzerindeki etkisi özerklik bağlamında büyük ölçüde kaldırıldı. Program ve araştırma konusunda dış denetimden ziyade iç denetim etkili görüldü. Bakanlık açısından önemli bir merkezî birim olan Talim ve Terbiye Dairesi'nin büro ve uzmanlıkları 1946 yılında 4926 sayılı yasa ile zenginleştirildi. 1949'da Teftiş Kurulu'na ait bölgeler oluşturulduysa da 2287 sayılı kanun gereğince ilgili yönetmelik çıkarılmadığından, bu uygulamadan vazgeçildi. 1923 yılında merkez teşkilattaki bakanlık müfettişi sayısı on kadar iken, 1946 yılında bu sayı otuz dokuza ve yurt dışındaki talebeleri denetleyen talebe müfettişi üçe çıkarıldı.

1946 yılına kadar, branş öğretmeni yetiştiren İstanbul Yüksek Öğretmen Okulu ve Ankara Gazi Orta Muallim Mektebi vardı. 1946'da bu okulların yanı sıra, İstanbul ve Balıkesir Eğitim enstitüleri açıldı, toplu dersler bölümü oluşturuldu. Aynı yıl, Devlet Tiyatroları Genel Müdürlüğü Maarif Vekâleti'ne bağlanırken, 1950'de Millî Kütüphane Müdürlüğü eğitim bakanlığına bağlandı. 1951 yılında Millî Eğitim Bakanlığı'na bağlı olarak imam ve hatip okulları açıldı. Bu okullardan mezun olanların yükseköğretim görebilmesi için 1959 yılında yine Millî Eğitim Bakanlığı'na bağlı dört yıllık Yüksek İslam enstitüleri eğitim öğretime başladı.

Cumhuriyet'in ilk dönemlerinden itibaren Millî Eğitim Bakanlığı içerisinde kendine yer bulan kültür ve spor alanları zamanla müstakil hale gelerek Kültür Bakanlığı ile Gençlik ve Spor bakanlıkları olarak yapılandırıldı. Müzeler, kütüphaneler, tiyatro ve opera gibi müdürlükler 1971 yılında Kültür Bakanlığı'nın kurulmasına kadar Millî Eğitim Bakanlığı içerisinde faaliyet gösterdi. 1969 ile 1983 yılları arasında beden eğitimi ve spor alanındaki faaliyetler ayrı birer bakanlık haline geldi, 1983 ile 1989 yılları arasında Millî Eğitim Gençlik ve Spor Bakanlığı adıyla yeniden birleştirildi ve 1989 yılı sonrasında tekrar Gençlik ve Spor Bakanlığı'na bağlandı.

Cumhuriyet'in kuruluşundan sonra, ilköğretim kademesini ayrıntılı olarak ilk defa düzenlemesi bakımından 222 sayılı İlköğretim Yasası önemlidir. Millî Birlik Komitesi'nce kabul edilen 1961 tarihli yasa, bazı maddeleri değişmiş olmakla birlikte hâlâ yürürlüktedir. 1973 yılında çıkarılan 1739 sayılı yasa eğitim bakanlığı için oldukça önemlidir ve tarihinde bir ilktir (bk. Millî Eğitim Temel Kanunu).

Millî Eğitim Bakanlığı, 1980'li yıllara kadar 1941 yılındaki ana yapı korunarak ve bakanlık olurlarıyla her yeni hükümetle eklenen çok sayıda yeni birimin katılmasıyla kapsamlı bir teşkilat haline geldi. Millî Eğitim Bakanlığı teşkilatı 1980 askerî darbe sonrasında bakanlıkların "Yeniden Düzenlenmesi ve Çalışma Esaslarının Yürürlüğe Konulması Hakkındaki Bakanlar Kurulu Kararı" ile kapsamlı bir reforma tâbi tutuldu. Bu kararla ikili müsteşarlık yapısı kaldırıldı, müsteşara bağlı müsteşar yardımcılıkları, onların altında da hizmet türlerine bağlı kümelenmiş müdürlükler oluşturuldu. Millî Eğitim Bakanlığı'na bağlı öğretmen yetiştiren kurumlar üniversitelere devredildiği için Öğretmen Okulları Müdürlüğü kaldırıldı, bazı birimlerin isimleri askerî sistemdeki adlar gibi (Plan ve Prensipler Dairesi, Komptrolörlük Dairesi, İstihbarat Dairesi gibi) isimlendirildi. Sıra düzende Talim ve Terbiye Kurulu aşağı çekilirken Teftiş Kurulu ve İstihbarat Dairesi yukarıya çıktı. Bütün atama işlemleri Personel Genel Müdürlüğü'ne verildi. Karar ile genel müdürlük sayısı azaltıldı, bağımsız ve bağımlı daire başkanlıkları teşkil edildi. Bakanlık teşkilatında yetki düzeyleri müsteşarlık, genel müdürlük, daire başkanlığı, grup başkanlığı, şube müdürlüğü, kısım şefliği ve memurluk olmak üzere yedili bir düzeylendirmeye tâbi tutuldu.

1983 yılında 179 sayılı Kanun Hükmünde Kararname çerçevesinde, Millî Eğitim ve Gençlik ile Spor bakanlıkları birleştirildi ve "Millî Eğitim Gençlik ve Spor Bakanlığı" şeklinde teşkilatlandırıldı. Bu durum 1989 yılına kadar devam etti. Kararnamede "Bakanlık merkez teşkilatı, ana hizmet birimleri ile danışma ve denetim birimleri ve yardımcı birimlerden müteşekkildir" denerek merkez teşkilatıyla ilgili dörtlü sınıflama mantığı devam ettirildi. Beden Terbiyesi Genel Müdürlüğü ve Yükseköğrenim Kredi ve Yurtlar Kurumu Genel Müdürlüğü bağlı kuruluşlar olarak yapı içerisinde yer aldı. Kararnamede Millî Eğitim Bakanlığı teşkilatı bünyesinde danışma işlevi görecek Millî Eğitim Şûrası, Gençlik ve Spor şûraları, Eğitim ve öğretim Yüksek Kurulu, Gençlik Hizmetleri kurulları, Meslekî ve Tekniköğretim Yüksek Danışma Kurulu, Çıraklık Kurulu, Yaygın Eğitim Koordinasyon ve İş Birliği Kurulu, Öğrenci Disiplin kurulları, Türkiye İzcilik Teşkilatı Millî İzcilik Kurulu ve Gençlik Faaliyetleri Yüksek Disiplin Kurulu gibi çok sayıda sürekli kurul tanımlandı.

179 sayılı kararnamede 1984, 1989, 1990, 1991 yıllarında çıkarılan kanun hükmünde kararnamelerle teşkilat yapısında çeşitli değişiklikler yapıldı. 30 Nisan 1992 tarih ve 3797 sayılı Millî Eğitim Bakanlığı'nın Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun ile yapılan ilavelerle bu kararnameler yasalaştı. 1983 yılından 1992'ye gelinen süreçte Yükseköğretim ve Okulöncesi Eğitim genel müdürlüklerinin kurulması, özel eğitim ve rehberlik hizmetlerinin genel müdürlük düzeyine yükseltilmesi, bir müsteşara bağlı yedi müsteşar yardımcısının görevlendirilebilmesi gibi düzenlemeler gerçekleşti. 3797 sayılı kanunda bakanlık teşkilatı, merkez, taşra, yurt dışı teşkilatı ile bağlı kuruluşlardan oluşturuldu. Bağlı kuruluşlar a) Millî Eğitim Akademisi, b) Yükseköğrenim Kredi ve Yurtlar Kurumu Genel Müdürlüğü, c) Film, Radyo, Televizyonla Eğitim Merkezi olarak tanımlandı. Bu yasa çerçevesinde, bakanlık teşkilatı; Talim ve Terbiye Kurulu, ana hizmet birimleri, danışma ve denetim birimleri ile yardımcı birimlerden oluşturuldu. Talim ve Terbiye Kurulu da önceki yasalardan farklı olarak doğrudan bakana bağlandı, kurulun danışmanlık hizmetinin bakanla bütünleşmesi amaçlandı.

2011 yılında yayımlanan 652 sayılı Kanun Hükmünde Kararname ile Millî Eğitim Bakanlığı'ndaki köklü yapısal değişim süreci başlatıldı ve daha yatay bir yönetim esas alındı. Bakanlık, merkez, taşra ve yurt dışı teşkilatlarından oluşturuldu. Bakana da bir müsteşar ve müsteşara da beş kişiye kadar müsteşar yardımcısı görevlendirebilme yetkisi tanındı. Kanun hükmünde kararname kapsamında bakanlık merkez teşkilatında sadeleşmeye gidildi, okulöncesi ve ilköğretim genel müdürlükleri Temel Eğitim Genel Müdürlüğü şeklinde, meslekî ve teknik eğitim alanındaki üç genel müdürlük (kız, erkek ve ticaret) Meslekî ve Teknik Eğitim Genel Müdürlüğü şeklinde birleştirildi. Yine yurt dışı eğitim ve dış ilişkilerle ilgili müdürlükler birleştirilirken yardımcı birimlerde yer alan on bir daire başkanlığı kaldırıldı, müsteşar yardımcısı sayısı beşe düşürüldü. "Müdürler Kurulu, Çıraklık ve Meslekî Eğitim Kurulu, Öğrenci Disiplin Kurulları ve Savunma Sekreterliği" de kaldırıldı.

2018 yılında Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi'ne geçilmesiyle bakanlıkların yapı ve işleyişinde bazı köklü dönüşümler olmuştur. Daha önceden bakanların milletvekilleri arasından seçilmesi esasken yeni sistemde bakanlar doğrudan cumhurbaşkanı tarafından ve milletvekili olmayan kişiler arasından da atanabileceği hükmü getirilmiştir. "1 Nolu Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi" ile 2011 yılında oluşan Millî Eğitim Bakanlığı teşkilat yapısı büyük ölçüde korunmuştur. Buna mukabil müsteşarlık ve müsteşar yardımcılıkları kaldırılmış bakan, bakan yardımcıları ve genel müdürlükler şeklinde devam eden bir teşkilat modeline geçilmiştir. Cumhurbaşkanına danışmanlık yapmak, strateji ve politikaların belirlenmesini sağlamak üzere kurulan politika kurullarından biri de Eğitim ve Öğretim Politikaları Kurulu olmuştur.

2024'te Türkiye Cumhuriyeti Millî Eğitim Bakanlığı'nın merkez teşkilatı, taşra teşkilatı ve yurt dışı teşkilatı olmak üzere üç ana birleşenden oluşmaktadır. Bakanlık taşra teşkilatı; illerde il millî eğitim müdürlükleri, ilçelerde ise ilçe millî eğitim müdürlükleri şeklinde seksen bir ilde ve 922 ilçede teşkilatlanmıştır. Bakanlığın yurt dışı teşkilatının altmış üç ülkede birimi vardır. Büyükelçilikler bünyesinde eğitim müşavirleri, konsolosluklar bünyesinde ise eğitim ataşeleri görev yapmaktadır.

Bakanlık merkez teşkilatındaki birimler tarihsel süreçte birçok değişim geçirmiş olsa da icracı birimler (genel müdürlükler) kendi içerisinde okul öncesinden yükseköğretime kadar olan örgün eğitim kurumları ile yaygın eğitim kurumlarını yöneten eğitim öğretimle ilgili ana hizmet birimleri ve personel, inşaat-emlak, destek hizmetleri, bilgi işlem, yeni eğitim teknolojilerini izleyip geliştirme ve ölçme değerlendirme vb. yardımcı hizmet birimleri olarak iki ana bölümden oluşur. Yine zaman zaman farklı konumlandırmalar olmakla birlikte, bakanlığın bilimsel danışma organı olarak tanımlanan Talim ve Terbiye Kurulu ile bakanlık müfettişlerinin bağlı bulunduğu Teftiş Kurulu'nun bakanlık teşkilatı içerisinde ayrı bir yeri ve özgül ağırlığı olmuştur. Bu kurullar müstakil veya bakana bağlı olarak organizasyonda yer almıştır. Özerk bir kurul olan Yükseköğretim Kurulu 2547 sayılı Yükseköğretim Kanunu ile ayrıca Yükseköğretim Kalite Kurulu (YÖKAK) ve Ölçme Seçme ve Yerleştirme Merkezi (ÖSYM), Millî Eğitim Bakanlığı'na verilen görevler sebebiyle ilişkili kurumlar olarak faaliyet yürütmektedir.

Halihazırda Millî Eğitim Bakanlığı merkez teşkilatı yirmi üç birimden oluşmaktadır: Avrupa Birliği ve Dış İlişkiler Genel Müdürlüğü, Basın ve Halkla İlişkiler Müşavirliği, Bilgi İşlem Genel Müdürlüğü, Destek Hizmetleri Genel Müdürlüğü, Din Öğretimi Genel Müdürlüğü, Hayat Boyu Öğrenme Genel Müdürlüğü, Hukuk Hizmetleri Genel Müdürlüğü, İç Denetim Birimi Başkanlığı, İnşaat ve Emlak Genel Müdürlüğü, Meslekî ve Teknik Eğitim Genel Müdürlüğü, Ortaöğretim Genel Müdürlüğü, Öğretmen Yetiştirme ve Geliştirme Genel Müdürlüğü, Ölçme, Değerlendirme ve Sınav Hizmetleri Genel Müdürlüğü, Özel Eğitim ve Rehberlik Hizmetleri Genel Müdürlüğü, Özel Kalem Müdürlüğü, Özel Öğretim Kurumları Genel Müdürlüğü, Personel Genel Müdürlüğü, Strateji Geliştirme Başkanlığı, Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı, Teftiş Kurulu Başkanlığı, Temel Eğitim Genel Müdürlüğü, Yenilik ve Eğitim Teknolojileri Genel Müdürlüğü, Yükseköğretim ve Yurtdışı Eğitim Genel Müdürlüğü.

Millî Eğitim Bakanlığı, insan kaynakları istihdamı ve personel hareketliliği açısından Türkiye'nin en büyük kamu kurumudur ve bütçeden en yüksek payı alan yapıdır. 2022 yılında merkezî yönetim bütçesindeki payı %10,79 olan Millî Eğitim Bakanlığı bütçesinin gayrisafi yurt içi hasılaya oranı %2,40'tır. 2023 yılı başında bakanlığın 1.093.096 personeli vardır. Bunların 1.009.042'si eğitim öğretim hizmetleri sınıfında yani öğretmenlik görevindedir. Yönetim hizmetlerinde olanların sayısı ise 42.002'dir. Personelin %6,55'i lisans öncesi, %80,93'ü lisans, %12,52'si lisansüstü eğitim düzeyine sahiptir. Bakanlık teşkilatındaki idarî kadrolar büyük ölçüde bakanlığın eğitim hizmetleri sınıfındaki öğretmenlerden oluştuğundan bakanlık kurum kültüründe öğretmen değerleri ile öğretmen bakış açısı önemli bir yer tutmuştur.

2022-2023 Millî Eğitim Bakanlığı istatistiklerine göre Türkiye'de örgün eğitimde 60.734'ü resmî okul, 14.281'i özel okul ve dördü açık öğretim okulu olmak üzere toplam 75.019 okul hizmet vermektedir. 2023 yılı sonu itibariyle Türkiye'de 1.822.619 okul öncesi öğrencisi, 5.647.075 ilkokul öğrencisi, 5.297.996 ortaokul öğrencisi ve 6.273.484 ortaöğretim öğrencisi olmak üzere 19.041.174 öğrenci eğitim öğretim sürecine devam etmektedir. Öğrencilerden 1.558.436'sı özel öğretim kurumlarına devam etmektedir.Birçok ülkenin nüfusundan daha fazla sayıda insanı bünyesinde barındıran Millî Eğitim Bakanlığı, toplumsal, kültürel, ekonomik, bilimsel ve teknolojik gelişmelere yanıt verebilmesi açısından hızlı hareket etmesi gereken bir kurum olmak durumundadır. Bu doğrultuda bakanlık toplumsal gelişme ve ilerleme için bakanlık yapısında değişim yapmaya hayatî önem atfetmekte, müfredat ve kitaplarda değişen ihtiyaçlar doğrultusunda güncellemeler getirmektedir. Millî Eğitim Bakanlığı eğitim alanındaki gelişmelere paralel olarak teknolojik yenilikler, özel eğitim, ölçme-değerlendirme, araştırma-geliştirme, strateji gibi alanlarda teşkilat yapısını geliştirmiş ve personel niteliğini yükselterek uzmanlaşmayı arttırmıştır.

Millî Eğitim Bakanlığı teşkilatı tarihî süreçte çok sayıda değişime uğramış olmasına karşın büyük ölçüde bünyesine kurumsal süreklilik de hâkimdir. Bakanlık, merkez, taşra ve yurt dışı şeklindeki üçlü yapıyı korumuştur. Merkez teşkilatı da kendi içerisinde bakanlık-üst yönetim, ana hizmet birimleri, danışma ve destek/yardımcı birimler şeklindeki sınıflamayı büyük ölçüde sürdürmüştür. Kamu yönetimindeki reformların doğal olarak karşılığını bulduğu Millî Eğitim Bakanlığı, büyük ölçeği, zaman içinde oluşturduğu teamüller ve verdiği hizmetlerin sürekliliğinin de katkısıyla Türk kamu sektörü içinde kurumsal devamlılığın en yüksek olduğu kurumlardan biridir.