Cumhuriyet'in ilanından sonra maarif vekaleti, süreli bir yayın çıkararak hem öğretmenleri ve okul yönetimlerini yeni düzenlemelerden haberdar etmek hem de öğretmenlerin meslekî bilgilerini geliştirmek istemiştir. İlk sayısı Şükrü Saraçoğlu'nun Maarif vekilliği döneminde 1 Mart 1925 (1341) tarihinde yayımlandı. Derginin yayımlanmasının bir zorunluluktan kaynaklandığı söylenebilir. Osmanlı Devleti döneminde eğitime ilişkin yasal düzenlemeler Maarif Nezareti tarafından resmî yazılarla kurumlara duyurulurken yeni kurulan Cumhuriyet idaresi bu işi daha sistemli bir yapıya kavuşturmak maksadıyla mecmua maarif idarelerine doğrudan gönderilmektedir. 27 Ocak 1927 tarih ve 1948/8 sayılı tamimle bu mecmuayı bedeli mukabilinde öğretmenlerin de maarif idareleri ve okullardan tedarik edebilecekleri vurgulanmıştır.
İlk yıllarda dergide öğretmenlik mesleğine ilişkin pratik uygulamalardan daha çok teorik konulara ilişkin yazıların oldukça yoğun bir şekilde yayımlandığı görülmektedir. Bu kapsamda Amerikalı filozof J. Dewey'in raporları ilk sayıda yer almıştır. 1926 ile 1928 yıllarında yayımlanan sayılarında ise Sovyet Rusya'da yapılan eğitim çalışmalarına kapsamlı bir şekilde yer verilmiştir. 1 Temmuz 1925 tarihinde çıkan üçüncü sayıda "Maarif Müfettişleri Kongresi" başlıklı yazı dönemin eğitim denetimine ilişkin sorunlarına ışık tutan bir yazı olarak dikkat çekmektedir. Yine aynı sayıda yer alan "Japonya Maarifi" başlıklı tercüme otuz sayfa uzunluğundadır ve Japon eğitiminin o dönemki genel durumunu betimlemektedir. 1 Mart 1926 tarihli altıncı sayısında ise üç adet rapor yayımlanmıştır. "Fransa Orta Muallim Mektepleri" başlığını taşıyan ilki Müfettiş Kemal Zaim Bey'e aittir. İkincisi İsmail Hakkı Tonguç tarafından kaleme alınmış ve "Avrupa Tecrübe Mektepleri Hakkında" başlığı ile yayımlanmıştır (bk. Tonguç, İsmail Hakkı). Son rapor ise "Ankara Hafriyatı Hakkında" başlığını taşımaktadır ve Makridi Bey tarafından yazılmıştır. Dergi 1 Kasım 1928 harf devriminden sonra da Latin harfleri ile yayın hayatına devam etmiştir.
Derginin incelenen nüshalarında yayın müdürü veya yazı heyeti ile ilgili bir açıklama bulunmamaktadır. Ağırlıklı olarak eğitime ilişkin yasal düzenlemeleri içeren fakat bunun yanında tercümelere de yer veren bir resmî dergidir. Özellikle kitabiyat ve farklı okulların gündelik hayatları ile ilgili fotoğraflarına yer vermesi dönemin eğitim anlayışının incelenmesi açısından bir kaynak niteliğindedir. Yazılarda imza bulunmaması ve derginin kapak kısmında yazıların kime ait olduğunun belirtilmemesi ise dikkat çekicidir. Derginin sayfa sayıları da değişiklik göstermektedir. Örnek vermek gerekirse birinci sayı 101, ikinci sayı 199 sayfadan oluşurken üçüncü sayı 66 sayfadan oluşmuştur. Daha çok eğitime ilişkin hukukî düzenlemeleri içeren dergide yer alan tercümelerin konusunu eğitimde ölçme ve değerlendirme, farklı ülkelerdeki okul teşkilatları ve yükseköğretim gibi meseleler oluşturmaktadır. Derginin ulaşılabilen son nüshası 1930 tarihinde yayımlanan 19 numaralı sayıdır. Maârif Vekâleti Dergisi erken Cumhuriyet dönemi eğitim araştırmaları için önemli kaynaklardan biridir.
