Arapça "doğruluk/doğrulama, onay/onaylama, olumlama" gibi anlamlara gelen tasdik kelimesiyle Farsça "belge, gösterge ve mektup" gibi anlamlar taşıyan nâme kelimelerinden oluşan tasdiknâme, genel olarak "onay belgesi" anlamında kullanılır. Bu anlamıyla herhangi bir kimsenin, bir şeyin ve bir durumun doğruluğunun ve olumluluğunun yazılı ve tasdikli olarak gerekli yerlere bildirildiği belgelerin genel adıdır.

Daha özel ve teknik olarak tasdikname, bir eğitim belgesi anlamında kullanılır ve bilinir. Buna göre herhangi bir eğitim kurumundan ayrılan veya bir başkasına, özellikle bir disiplin ya da başka sebeplerle geçmek isteyen veya gönderilen öğrenciye, terkettiği okulundaki sınıfını, not ve devam durumunu göstermek üzere verilen nakil belgesidir. Belge öğrenciye bir disiplin cezası dolayısıyla verilmişse, o zaman "mecburi tasdikname" adını alır.

Tasdikname bu açılardan bir diploma değildir. Diploma öğrenciye, okulu veya belirli bir programı bitirdiğine dair verilen belgedir. Ancak belirli bir dönemde çoğunlukla ilkokullar (ibtidâî mektepler) veya ortaokul, lise ve yüksekokullar için verilen mezuniyet ya da bitirme belgelerinin de şehadetname yerine, tasdikname olarak isimlendirildiği görülmüştür.

Öğrenim belgesi olarak verilen bu belgenin aynı zamanda "nakil ilmühaberi" adıyla anıldığı da olmuştur. Nitekim İstanbul Erkek Lisesi tarafından 15 Eylül 1339 (1923) tarihli ve "… Kemal Bey oğlu Abdülvehab Efendi'nin mektebi terkedeceği velisi tarafından bildirilmiş olmakla işbu nakil ilmühaberi i'tâ kılındı" ibaresiyle verilen tasdikname bunu göstermektedir.

Genel onay belgesi olarak tasdikname ise farklı konuların gerçekliğinin beyanı ve doğruluğunun onaylanması için kullanılmıştır. Söz gelimi yabancı devletlerin elçileri veziriazamların huzuruna çıkarken onlara teslim etmek üzere itimatname, sadaret tebriği, nâme-yi hümâyun yanında bir de diplomatik ilişkilerin birçok yönüne olduğu gibi barış antlaşmalarının teyit ve yenilenmesinin onayı için de tasdikname bulunduruyorlardı.